Ludzie są jak wiatr. Jedni lekko przelecą przez życie i nic po nich nie zostaje, drudzy dmą jak wichry, więc zostają po nich serca złamane, jak jakies drzewa po huraganie. A inni wieją jak trzeba. Tyle, żeby wszystko na czas mogło kwitnąć i owocować. I po tych zostaje piękno naszego świata...
- Krystyna Siesicka "Ludzie jak wiatr"

12 października 2012

Jesień przyszła...

Wieczory coraz dłuższe... Pomysłów pełna głowa... a czasu i sił jakoś mniej. :) 
Paradoks taki jesienny... 

Uwielbiam jesień, a szczególnie jesienne barwy, które wnoszą trochę ciepła w zimne dni... 
Cały dzień śpiewałam synkowi wczoraj "spadły z drzewa dwa kasztanki" ...
 I tak natchniona kasztanowego liścia uszyłam.. 

Wisior? broszka? Jeszcze nie wiem...




A przy okazji sobie i wszystkim zaglądającym tu  nauczycielom                                                                          z całego serca życzę samego dobra na każdy dzień Waszej pracy...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...