Ludzie są jak wiatr. Jedni lekko przelecą przez życie i nic po nich nie zostaje, drudzy dmą jak wichry, więc zostają po nich serca złamane, jak jakies drzewa po huraganie. A inni wieją jak trzeba. Tyle, żeby wszystko na czas mogło kwitnąć i owocować. I po tych zostaje piękno naszego świata...
- Krystyna Siesicka "Ludzie jak wiatr"

28 grudnia 2011

Świątecznie sprezentowane...




Etykiety:
o

4 komentarze:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...